PATRUM Canones

PATRUM Canones

dictus Codex Canonum, Graece Βίβλος Κανόνων, alias Corpus Canonum, item Corpus Codicis Canonum; Post tempora enim Synodi Nicaenae primae, Ecclesia duplici iure uti coepit, divinâ, quod in S. Literis et canonicô, quod in Canonum Codice continebatur. Qui codices ambo sequentibus temporibus in Conciliis, in medio consessusponi Coepêre, ut ex iis dogmata pietatis explorarentur, obortae haereses refutarentur et controversiae ad disciplinam Ecclesia sticam, sacramque politiam pertinentes, dirimerentur. Voluêre nempe Patres Ecclesiam habere corpus certum regularum sui iuris, quas ex certis Conciliis collegêre; easque certô et immutabili numerô complexi sunt, ut hôc quasi vallô et murô septum Ecclesiastici iuris coprus adversus falsi crimen undique tutum esset: sicque vis omnis iuribus, extra collectiones publicâ auctoritate vagantibus, adimeretur; Relati aubtem hi Canones in Diptycha sunt Ecclesiatica, speciatim ad hanc rem comparata, uti docet Iustinianus leg. 7. C. de summ. Trinit. §. 5. Μηδεὶς τοίνυν μάτην ἥᾶς ταραζάτω ἐλπίδι ματαίᾳ κρατούμενος, ὅτι ἡμεῖς εναντίον τῶ ἐιρημένων δ. συνόδων ἐπράζαμεν ἢ πράζομεν ἢ πραχθῆναι παράτισι συγχωρήσομεν ἢ περιαιρεθῆναι τὴν τῶ αὐτῶν, ἁγίων δ. συνόδων ὁσίαν μνήμην εν τῶ ἐιρημένων τῆς ἐκκλησίας διπτύχων ἀνεζομεθα, Nullus itaque frustra nos turbet, spe vanâ nixus, quasi nos contrarium a supradictis quatuor Conciliis fecerimus aut faciamus, aut fieri a quibusquam permittamus, aut aboleri eorundem sanctorum quatuor Conciliorum piam memotram, ex dictis Ecclesiae diptychis sustineamus. Atque hoc forte denotat verbum περιπτύσσεςθαι Novell. 115. c. 4. §. 14. pr. quod cum perperam verteretur amplecti et recitare; melius diptychis inserere vel inscribere, redditur, Gerh. van Mastricht Histor. Iur. Eccles. num. 47. Et hic Ecclesiae universae Canonum Codex fuit: an vero hic Britannicis quoque Eclesiis olim cognitus fuerit, an peculiarem illae habuerint, non adeo liquet. In Antiqq. certe Britannicae Ecclesiae, proditum est, Theodorum Archiepiscopum librum protulisse, qui Patrum Canones vocabatur; quem et in Concilio Herfordiensi A. C. 673. probatum esse, ex Bedae Histor. Eccl. l. 4. conicere licet: Annô tertiô Ecgfridt Regis Theodorus cogit Conoilium Episcoporum, una cumeis qui Canonter Patrum siatuta diligerent etc. Et paulo post: Rogo dilectissimi Fratres, ut quaeque decreta ac diffinita sunt a sanotis ac probabilibus Patribus, incorrupta ab omnibus nobis serventur —— Cumque explêssem prolocutionem, interrogavi unumquemque eorum per ordinem, si consentirent ea, quae a Patribuscanonice sunt antiquitus decreta, custodire; ad quod omnes consacerdotes nostri dixerunt: optime omnibus placet, quaeque definiverunt sanctorum Canones Patrum, nos quoque omnes alacri animo libentissimeservare. Quibus statim protuli cundem librum Canonum, et ex eodem libro decem capitula etc. Cuius Codicis Britannici specimen exhibet idem IC. num. 89. Fuit autem hic Theodorus Româ missus in Angliam, ut Archiepiseopus esset Doruvernensis, Patriâ Tharsensis: unde eolligere est, Librum illum Canonum, quem ille in Concilio Herefordiensi protulit, eundem ipsum Ecclesiae Romanae Canonicum Codicem fuisse. Namque et in allocutione ad Episcopos, roganti illi, Si consentirent ea, quae a Patribus Canonice sunt antiquitus decreta? respondent,

Optime omnibus placere, quae definiverunt sanctorum Canones Patrum. Quibus verbis satis innuere videntur, intelligere se antiquorum Conciliorum Canones. Et vix ausus fuisset Theodorus alium Codicem, quam Romanum, Ecclesiae Britannicae obtrudere, quia inspector ei erat additus Adrianus Monachus, ut doctrinae, verba sunt Bedae d. l. cooperator exsistens, diligenter attenderet, ne quid ille in contrarium veritati, fidei Graecorum more, in Ecclesiam, cui praeraet, introduceret. Mastricht ubi supra. Iustellus tamen Codicis huius collectorem Theodorum facit, adeoque particularem eum propriumque Ecclesiis fuisse Britannicis, contendit Praef. ad Cod. Can. Eccles. Univers. quem vide, uti plura in hanc rem supra ubi de Canonibus Concil. etc.